2008
Η μόλυνση και το φαινόμενο του θερμοκηπίου παραμορφώνουν τα ως τώρα δεδομένα κλιματολογικά χαρακτηριστικά με επακόλουθο την ανατροπή της ισορροπίας του πλανήτη. Αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι η έντονη κινδυνολογία για την ερημοποίηση χιλιάδων στρεμμάτων και τον αφανισμό πολλών παράκτιων πόλεων.
Η μόλυνση και το φαινόμενο του θερμοκηπίου παραμορφώνουν τα ως τώρα δεδομένα κλιματολογικά χαρακτηριστικά με επακόλουθο την ανατροπή της ισορροπίας του πλανήτη. Αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι η έντονη κινδυνολογία για την ερημοποίηση χιλιάδων στρεμμάτων και τον αφανισμό πολλών παράκτιων πόλεων.
2508
500 χρόνια μετά οι δυσοίωνες προβλέψεις έχουν γίνει πραγματικότητα. Η στάθμη της θάλασσας έχει ανέβει καλύπτοντας κατά πολύ το επίπεδο ζωής του 2008. Το επίπεδο αναφοράς που τότε θεωρείτο το +0.00 μ. είναι σήμερα το +6.00 μ. Φυσικά, από την καταστροφή αυτή δεν γλίτωσε ο Βόλος. Σαν παραθαλάσσια πόλη που βρέχεται από τον Παγασητικό κόλπο παρέδωσε το ισόγειο και τον α΄όροφο του κτιριακού του αποθέματος στην υδάτινη «επιδρομή».
Στις γεωμορφολογικές αυτές αλλαγές προσαρμόστηκε ο Βολιώτης του 2508. Ο κάτοικος του Βόλου κατοικεί σε block πολυκατοικιών που τα θεμέλιά τους μέσα στο νερό. Η αποξένωση και η αντικοινωνικότητα του ατόμου που προοικονομούνται στο μακρινό παρελθόν έχουν γίνει τώρα πράξη. Κάθε κάτοικος ζει μόνος του, στο δικό του δωμάτιο- στο δικό του κελί. Έτσι οι πολυκατοικίες αποτελούνται από ορόφους που είναι χωρισμένοι σε μονόχωρα διαμερίσματα τόσα όσοι είναι και οι εργένηδες κάτοικοί της. Για τη διαιώνιση του είδους κατά την περίοδο της αναπαραγωγής ωάρια και σπερματοζωάρια θα συλλέγονται στον πυρήνα της πολυκατοικίας. Το εκκολαπτήριο-ασανσέρ θα αναπτύσσει τα έμβρυα τα οποία μετά από εννιά μήνες, θα τοποθετούνται στα διαμερίσματα του νεόδμητου τελευταίου ορόφου. Παράλληλα με τη δημιουργία του τελευταίου επιπέδου, το ισόγειο του κτιρίου θα υποχωρεί και θα βυθίζεται μέσα στο νερό, οδηγώντας έτσι στο θάνατο τους ηλικιωμένους κατοίκους του. Καθώς η διαδικασία γέννησής συντελείται με εκείνη του θανάτου, εξασφαλίζεται η πληθυσμιακή σταθερότητα της πόλης.
Η ζωή των κατοίκων μέσα στην πολυκατοικία- προστάτη θα τους εξασφαλίζει όλα τα απαραίτητα για την επιβίωσή τους (τροφή-νερό-στέγη-αναπαραγωγή). Η τροφός όμως αυτή δεν είναι σε θέση να του παρέχει πνευματική καλλιέργεια, με αποτέλεσμα μέσα στα κτίρια να βρίσκεται το σώμα των κατοίκων αλλά όχι το πνεύμα. Αν και η υλική υπόσταση του ατόμου είναι εγκλωβισμένη στο κτίριο, η πνευματική του οντότητα είναι ελεύθερη να ταξιδεύει όπου εκείνη επιθυμεί. Μην αναρωτιέστε λοιπόν τι είναι αυτές οι φωτεινές δέσμες στον ουρανό. ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ.
500 χρόνια μετά οι δυσοίωνες προβλέψεις έχουν γίνει πραγματικότητα. Η στάθμη της θάλασσας έχει ανέβει καλύπτοντας κατά πολύ το επίπεδο ζωής του 2008. Το επίπεδο αναφοράς που τότε θεωρείτο το +0.00 μ. είναι σήμερα το +6.00 μ. Φυσικά, από την καταστροφή αυτή δεν γλίτωσε ο Βόλος. Σαν παραθαλάσσια πόλη που βρέχεται από τον Παγασητικό κόλπο παρέδωσε το ισόγειο και τον α΄όροφο του κτιριακού του αποθέματος στην υδάτινη «επιδρομή».
Στις γεωμορφολογικές αυτές αλλαγές προσαρμόστηκε ο Βολιώτης του 2508. Ο κάτοικος του Βόλου κατοικεί σε block πολυκατοικιών που τα θεμέλιά τους μέσα στο νερό. Η αποξένωση και η αντικοινωνικότητα του ατόμου που προοικονομούνται στο μακρινό παρελθόν έχουν γίνει τώρα πράξη. Κάθε κάτοικος ζει μόνος του, στο δικό του δωμάτιο- στο δικό του κελί. Έτσι οι πολυκατοικίες αποτελούνται από ορόφους που είναι χωρισμένοι σε μονόχωρα διαμερίσματα τόσα όσοι είναι και οι εργένηδες κάτοικοί της. Για τη διαιώνιση του είδους κατά την περίοδο της αναπαραγωγής ωάρια και σπερματοζωάρια θα συλλέγονται στον πυρήνα της πολυκατοικίας. Το εκκολαπτήριο-ασανσέρ θα αναπτύσσει τα έμβρυα τα οποία μετά από εννιά μήνες, θα τοποθετούνται στα διαμερίσματα του νεόδμητου τελευταίου ορόφου. Παράλληλα με τη δημιουργία του τελευταίου επιπέδου, το ισόγειο του κτιρίου θα υποχωρεί και θα βυθίζεται μέσα στο νερό, οδηγώντας έτσι στο θάνατο τους ηλικιωμένους κατοίκους του. Καθώς η διαδικασία γέννησής συντελείται με εκείνη του θανάτου, εξασφαλίζεται η πληθυσμιακή σταθερότητα της πόλης.
Η ζωή των κατοίκων μέσα στην πολυκατοικία- προστάτη θα τους εξασφαλίζει όλα τα απαραίτητα για την επιβίωσή τους (τροφή-νερό-στέγη-αναπαραγωγή). Η τροφός όμως αυτή δεν είναι σε θέση να του παρέχει πνευματική καλλιέργεια, με αποτέλεσμα μέσα στα κτίρια να βρίσκεται το σώμα των κατοίκων αλλά όχι το πνεύμα. Αν και η υλική υπόσταση του ατόμου είναι εγκλωβισμένη στο κτίριο, η πνευματική του οντότητα είναι ελεύθερη να ταξιδεύει όπου εκείνη επιθυμεί. Μην αναρωτιέστε λοιπόν τι είναι αυτές οι φωτεινές δέσμες στον ουρανό. ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου