Η γη δε μπορεί πλέον να καλύψει το 100% των ανθρωπίνων αναγκών. Παρά το γεγονός ότι έχει βελτιωθεί στο μέγιστο δυνατό η τρύπα του όζοντος και ο άνθρωπος μπορεί να ζήσει χωρίς να επηρεάζεται σοβαρά από την ηλιακή ακτινοβολία και μάλιστα να έχει πληθώρα τεχνολογικών μέσων να την αξιοποιεί,
οι απρόβλεπτες καιρικές συνθήκες δημιουργούν τροχοπέδη στην εξέλιξη των πόλεων που αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα πλημμυρών, σεισμών, αυξομείωση της στάθμης της θάλασσας κτλ.

Αυτοί οι αστάθμητοι παράγοντες οδήγησαν στο να παρθούν αποτελεσματικότερα μέτρα προστασίας των κατοίκων& των περιουσιών τους και να δημιουργήσουν ένα πιο ευέλικτο πολεοδομικό σύστημα που να ανταποκρίνεται πλήρως στις τεχνολογικές δυνατότητες της εποχής και τις απρόβλεπτες συνθήκες που λαμβάνουν χώρα.

Οι πόλεις ξεκολλούν από το έδαφος.
Σταδιακά υπερυψώνονται ώστε 500 χρόνια αργότερα έχουν δημιουργηθεί ανεξάρτητα τμήματα πόλεων σε αντιστοιχία με την αρχική μορφολογία του εδάφους, μόνο που πλέον λειτουργούν πλήρως ανεξάρτητα το ένα από το άλλο και έχουν τη δυνατότητα να ανταπεξέρχονται σε οποιαδήποτε περιβαλλοντική συνθήκη. Στηρίζονται σε ψηλά «πόδια»- τύπου χωροδικτυώματος που εξυπηρετούν όχι μόνο τις στατικές απαιτήσεις της πόλης αλλά μπορούν να την μετακινούν ανά πάσα στιγμή, αλλάζοντας τον προσανατολισμό της, αυξομειώνοντας το ύψος στο οποίο βρίσκεται και προστατεύοντας τη από σεισμούς και αύξηση της στάθμης της θάλασσας.

Με αυτό τον τρόπο διαμορφώθηκε και η πόλη του Βόλου, όπου το 2508 έχει πλέον τη μορφή του μοντέλου πόλης που ονομάστηκε “dislodged city”.